Miasto - Tygodnik Koszaliński

Sylwester już za nami. Opadły emocje. Ci, którzy spędzili go poza domem, mogą już odpocząć od sylwestrowej krzątaniny. Panie nie biegają nerwowo między szafą a lustrem, a panowie nie oczekują z niecierpliwością, kiedy w końcu razem opuszczą domowe gniazdo.

Niektórzy postanowili zaoszczędzić sobie stresu i bieganiny po sklepach w poszukiwaniu kreacji, więc wskoczyli w wygodne dresy i ciepłe kapcie, by spędzić tę noc w rodzinnym kręgu z dobrym filmem na domowym ekranie i paczką chipsów w ręku. Nie mnie oceniać, który sposób spędzenia tej wyjątkowej nocy jest lepszy. Każdy na szczęście ma własne preferencje i podejmuje jemu odpowiadające decyzje. Wygodnie czy na szpilkach? Feel free. Nie, żebym przeczyła, że na szpilkach nie może być wygodnie, ale spuśćmy na ten temat zasłonę milczenia…

Chociaż już od kilku miesięcy nowy rodzaj recepty był wprowadzany sukcesywnie w całym kraju, to wciąż jej forma może budzić pewne wątpliwości u pacjentów. Teraz staną przed jeszcze większym problemem, bo czas na wdrożenie e-recepty minął i teraz stała się ona naszą codziennością, a wraz z nią weszły w życie nowe zasady.

Od 8 stycznia lekarze mają obowiązek wypisywać e-recepty zamiast recept tradycyjnych. Co istotne, można otrzymać ją w aż trzech różnych wariantach – jako wydruk papierowy (gdy nie mamy aktywowanego Internetowego Konta Pacjenta – dostęp na stronie www.pacjent.gov.pl, zakładka Internetowe Konto Pacjenta), jako e-mail z plikiem pdf, zawierającym podstawowe informacje wraz z czterocyfrowym kodem i kodem kreskowym, lub w formie sms-a, w którym otrzymujemy kod i informację, kiedy recepta została wystawiona.

Centrum Edukacji Nauczycieli po raz czwarty przygotowało konferencję w ramach Akademii Nauczyciela. Tym razem wykład wygłosił znany terapeuta Wojciech Eichelberger. Zgromadzonym licznie nauczycielom wyjaśniał, dlaczego tak ważny jest ruch w życiu człowieka, zwłaszcza młodego. Jego brak prowadzi do chorób somatycznych i psychicznych. Równie szkodliwe jest tłumienie emocji i uczuć. Zakaz biegania uczniów w szkole czy robienie z dzieci naukowców wcale nie jest dla nich dobre.

Wojciech Eichelberger przywołał sytuację sprzed lat, gdy został zaproszony na wykład do Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. Adresatami jego wykładu mieli być jednak nie studenci, a rodzice.
– Zastanawiałem się, o kogo chodzi – przyznaje terapeuta. – O rodziców studentów? To dziwne, przecież na uczelni kształcą się dorośli, więc po co mieliby spotykać się ze mną ich rodzice? A może chodzi o studentów, którzy już zostali rodzicami i potrzebują jakiejś porady w tej dziedzinie? Okazało się, że na wykład przyszli ludzie w wieku około czterdziestu lat, których dzieci, w wieku około lat dziesięciu, miały na SGH zajęcia pod tytułem „Mały finansista”. Wyobraźcie sobie państwo: po kilku godzinach siedzenia w szkole, dwa razy w tygodniu musiały te biedne dzieci znowu siedzieć w ławce, bez ruchu, aby uczyć się czegoś, co nie jest odpowiednie dla ich wieku.

Pod koniec ubiegłego roku świat obiegła smutna wiadomość. 21 grudnia zmarł mieszkający w Londynie profesor Leslie Brent, jeden z laureatów Nagrody Nobla. Naprawdę nazywał się Lothar Baruch i urodził się w Koszalinie w 1925 r.

Był synem żydowskiego kupca Athura Barucha i przez pewien czas mieszkał w naszym mieście przy ulicy Dworcowej. Jego rodzina została wymordowana podczas II wojny światowej. On sam ocalał tylko dzięki temu, że w 1938 roku trafił do dziecięcego transportu ratunkowego, zorganizowanego przez angielskie organizacje żydowskie. W Wielkiej Brytanii zrobił zawrotną karierę naukową, w 1960 r. znalazł się w trzyosobowym zespole, kierowanym przez Petera Medawara, który zdobył nagrodę Nobla za przełomowe odkrycia immunologiczne. To one dały podstawę współczesnej transplantologii.

Kiedy 10 grudnia w Sztokholmie Olga Tokarczuk otrzymywała literacką nagrodę Nobla – w Warszawie, w Muzeum Polin, odbywała się niemniej podniosła uroczystość. Wręczano tegoroczne nagrody Grand Press w największym prestiżowym konkursie dziennikarskim organizowanym od 1997 roku przez magazyn „Press”.

Tytuł dziennikarza roku zdobył Tomasz Sekielski. Nagrodę w kategorii „Reportaż radiowy” otrzymali wówczas koszalińscy dziennikarze – Jolanta i Andrzej Rudnikowie. To nie jest ich pierwsza, ani druga nagroda za reportaże radiowe. Na pytanie, w którym miejscu sporego szeregu laurów postawią tę nagrodę – odpowiadają różnie.
– Dla mnie to nagroda jedna z ważniejszych – mówi pani Jolanta. – Trochę ich mam i trudno mi je porównywać.

Obecnie w strukturach Specjalistycznego Zespołu Gruźlicy i Chorób Płuc w Koszalinie działa 27-łóżkowy Zakład Opiekuńczo-Pielęgnacyjny. Znajdują się w nim sale chorych, mała świetlica i salka do rehabilitacji. Jednak sale są ciasne, a cały zakład nie spełnia już wymogów technicznych. Dlatego dyrekcja lecznicy od kilku lat planowała budowę nowoczesnego obiektu dla większej liczby chorych, którzy przebywaliby w dużo lepszych warunkach.

– To długo oczekiwana inwestycja w Koszalinie i w całym regionie – przyznaje Robert Szank, dyrektor szpitala.
W drugiej połowie roku zacznie się budowa Centrum Opieki Długoterminowej. To ważne, bo obecnie na miejsce w zakładzie czeka 300 osób. Placówka jest przeznaczona dla osób niesamodzielnych, wymagających całodobowej opieki pielęgnacyjnej. To osoby np. po udarach, po wypadkach, sparaliżowane albo niesamodzielne z powodu wieku.

Rozmowa z Olgą Roszak-Pezałą, burmistrz Mielna

Mielno zajęło 7. pozycję w kategorii małe miasta w rankingu pisma samorządowego „Wspólnota”, dotyczącego wydatków inwestycyjnych samorządów w latach 2016-2018. Jak pani to ocenia?
– To bardzo wysoka lokata. Dodatkowo buduje nas fakt, iż przodujemy w wydatkach inwestycyjnych wśród silnych konkurentów – samorządowców m. in. z Karpacza, Krynicy Morskiej, Łeby. Ten prestiżowy ranking powstaje wyłącznie na bazie obiektywnych danych z GUS. Jednak pragnę podkreślić, iż ta nagroda to efekt wytężonej pracy wielu osób, ogrom wysiłku mnóstwa moich współpracowników i pracowników Urzędu Miejskiego. Bez ich zaangażowania i merytorycznego wsparcia nie byłoby tak wielkiego sukcesu miasta Mielna.

Rozmowa z Maciejem Berlickim, burmistrzem Sianowa

Czy według pana miniony rok był udany dla mieszkańców Sianowa?
– Moim zdaniem tak, bo obfitował w wiele ciekawych wydarzeń, szczególnie kulturalnych, sportowych, charytatywnych. Do najważniejszych zaliczam Dni Ziemi Sianowskiej, Film Folk Festival, imprezy sportowe. W ostatnich tygodniach roku po raz kolejny na terenie gminy miały miejsce wydarzenia charytatywne: „Dziewczynki z Zapałkami”, „Terenowa Integracja dla Choinki”, bal Fundacji Jesteśmy Razem. Nie po raz pierwszy sianowianie okazali się bardzo aktywni. Widać to nie tylko po ich uczestnictwie w takich akcjach, ale także w działalności w organizacjach pozarządowych. Pod koniec zeszłego roku przygotowaliśmy Powiatowy Dzień Organizacji Pozarządowych.