2 sierpnia br. po raz kolejny obchodzimy Dzień Pamięci o Zagładzie Romów i Sinti, uchwalony przez Sejm RP w lipcu 2011 r. Dzień ten to uczczenie pamięci 21 tys. osób deportowanych do KL Birkenau (czyli do Oświęcimia) z wielu krajów Europy podczas II wojny światowej. Było to tzw. Porajmos (z romskiego „pochłonięcie”), planowa eksterminacja porównywalna do żydowskiego holocaustu.

Data ta przypomina o nazistowskich prześladowaniach i o ogromie strat, tym bardziej że ofiarami podczas zagłady Romów i Sinti byli także obywatele polscy, a całkowita liczba romskich ofiar do dziś nie jest znana. Od początku lat 90., 2 sierpnia na terenie byłego obozu Auschwitz-Birkenau odbywają się obchody upamiętniające to wydarzenie. Dlaczego jednak przyjęto datę 2 sierpnia?

Regularnie kontrolujemy stan naszego samochodu w obawie, że coś może być popsute, a my możemy o tym nie wiedzieć. Aż 83 proc. osób posiadających samochód w Polsce regularnie oddaje go do mechanika raz w roku lub częściej. Jednak tylko połowa z nas tak samo często sprawdza swój stan zdrowia.

Współcześnie w modzie jest dbanie o siebie. Staramy się chodzić na siłownię, biegamy, pływamy. Jemy mniej przetworzonego jedzenia. Zdrowym trybem życia chcemy wydłużyć sobie życie. Jednak zapominamy o jednej bardzo istotnej kwestii – kontroli stanu naszego zdrowia. Uważamy, że dopóki nic nas nie boli, to nie ma powodów do obaw. Nawet wtedy, gdy wydaje się nam, że wszystko jest w porządku, warto co pewien czas poddać się badaniom profilaktycznym. Może się bowiem okazać, że nie wszystko z naszym zdrowiem jest dokładnie tak, jak nam się wydaje. Wiele chorób, zwłaszcza w swoim początkowym stadium rozwoju, nie daje prawie żadnych niepokojących oznak.

Edukacja seksualna budzi wiele kontrowersji. Jedni uważają ją za potrzebną, obiektywną wiedzę, drudzy – za ideologię, która spowoduje, że nasze dzieci chętniej będą uprawiać seks. Jaka jest jednak rzeczywistość? Czy edukacja seksualna jest nam potrzebna? O tym opowie Katarzyna Stawczyk, edukatorka seksualna.

Czym w ogóle jest edukacja seksualna, skoro WHO określa ją jako ,,obiektywną wiedzę naukową”, jednak w Polsce można usłyszeć, że jest to ideologia? Kto ma rację?
– Ja bym zadała pytanie, po co ona nam jest, do czego ma nam służyć. Jeśli założymy, że seksualność człowieka jest częścią jego zdrowia, jego dobrego stanu psychofizycznego, tego, by on dobrze funkcjonował fizycznie, społecznie, no to odpowiedź sama się narzuca. Jeśli dbamy o zdrowie, to dbamy o nie na wielu poziomach. Dbamy o to, by wiedzieć, jak postępować, by być zdrowym. Korzystamy z pracy osób, które pomagają nam to zdrowie utrzymać. W moim odczuciu edukacja seksualna jest czymś takim – czymś, co pozwala nam funkcjonować zdrowo w naszym życiu. Poza tym, że daje nam wiedzę, która jest potrzebna, to pomaga nam budować dobre relacje, pomaga być bardziej otwartym na różnorodność w świecie. Pomaga nam cieszyć się z naszego ciała, seksualności. Pomaga zrozumieć, co się z nami dzieje, jak się zmieniamy, po co się zmieniamy i dlaczego.

Nie jest tajemnicą, że klimat nam się ociepla. Tegoroczne lato jest prawdziwą huśtawką pogodową, łączącą deszcz i chłód z upalnymi dniami. Wysokie tempratury nie służą nam, zwłaszcza gdy mieszkamy w mieście i otacza nas tak zwana betonoza, a do tego żar leje się z nieba.

Szukamy sposobu, jak poradzić sobie z upałem. Oczywiście, sięgamy po wodę mineralną, ruch ograniczamy do minimum, chłodząc przy wentylatorze. Aby spotęgować efekt, można wówczas umieścić przed tym urządzeniem pojemnik z lodem lub kilka plastikowych butelek z zamrożoną wodą. Ale jest to tylko jedna z możliwości.

Urząd Regulacji Energetyki zatwierdził nową stawkę opłat za ciepło. Podwyżka ma wynieść średnio 79%. Więcej zapłacimy już od 1 sierpnia. Jak tłumaczą specjaliści – tak dotkliwa podwyżka cen ciepła jest uzależniona przede wszystkim od wzrostu cen surowców takich jak węgiel i gaz, a także opłat za emisję CO2. – Wzrost cen węgla wynosi ok. 60%. Dominują więc czynniki zewnętrzne i one są bardzo widoczne w tej podwyżce za ciepło. Przedtem za opał na cały sezon płaciliśmy 15 milionów złotych, teraz potrzebujemy 130 milionów. To jest też obciążenie dla przedsiębiorstwa i musimy szukać kredytów – przyznał Robert Mania, prezes MEC Koszalin.

Podwyżkę odczują wszyscy. Bardziej dotkliwa może się ona okazać dla lokatorów mieszkających w tzw. starym budownictwie. Wiele tego typu domów znajduje się w zasobach Zarządu Budynków Mieszkalnych, który odpowiada za wynajem mieszkań komunalnych. – Koszty, którymi obciąży nas MEC, przełożą się na opłaty wnoszone przez najemców naszych lokali. Skalkulujemy na nowo stawki zaliczkowe, które będą wysyłane do naszych lokatorów z takim namysłem, by mogli się przygotować do wyższych płatności – poinformowała Marzena Matwijcio, zastępczyni dyrektora ZBM w Koszalinie.

Wysłanie dziecka na kolonię może okazać się trudnym przedsięwzięciem. Pierwszy samodzielny wyjazd dziecka, to nie tylko test dla niego, ale i dla rodziców, którzy muszą nauczyć się odciąć pociechę od pępowiny. Kiedy wysłać dziecko na pierwszy samodzielny wyjazd i po czym poznać, że jest na to gotowe? To pytanie, które zwłaszcza w sezonie wakacyjnym, spędza sen z powiek wielu rodzicom. Na te i inne pytania odpowiada Joanna Gawrońska, pedagog ze Szkoły Podstawowej Integracyjnej nr 21 im. Kornela Makuszyńskiego.

Pierwszy dłuższy wyjazd na letni obóz, czy kolonie — bez rodziców, za to z rówieśnikami. Jak poznać, że to dobry czas? Czy można podać konkretny wiek świadczący o gotowości dziecka do samodzielnego wyjazdu?
– Trudno powiedzieć, kiedy można puścić dziecko na pierwszą samodzielną kolonię, bo każde dziecko będzie gotowe w innym wieku. Ważne jest, by obserwować nasze dziecko i go słuchać. Często samo może komunikować chęć pojechania na obóz. Prawda jest taka, że jest to kwestią indywidualną każdego dziecka, jedno będzie gotowe do samodzielnego wyjazdu już w wieku siedmiu lat, a drugie będzie gotowe dopiero mając na przykład lat 13.

Prezydent Piotr Jedliński wręczył dowody osobiste nowym mieszkańcom Koszalina. To pięć rodzin, 17 osób, w tym jedna urodzona już w Koszalinie, które w ostatnim czasie przybyły na stałe do nas z Kazachstanu.

Są to potomkowie Polaków przymusowo wywiezionych w 1936 r. z terenu dzisiejszej Ukrainy w stepy kazachskie. Repatrianci przyjeżdżający do Koszalina na zaproszenie samorządu mogą liczyć na mieszkanie komunalne, które jest im wynajmowane na czas nieokreślony, nie krótszy niż dwa lata. Jest ono wyposażone m.in. w centralne ogrzewanie, ciepłą wodę, łazienkę, kuchnię, sprzęt AGD, RTV, meble i w środki czystości. Miasto m.in. przez pierwsze trzy miesiące opłaca czynsz, pokrywa koszty związane z uzyskaniem polskich dokumentów, nauką języka polskiego, a także pomoże w załatwianiu spraw urzędowych i w uzyskaniu zatrudnienia. Zapewniając lokal mieszkalny imiennie wskazanym repatriantom, Koszalin może liczyć na dotację z budżetu państwa. Stosowne porozumienie podpisywane jest z wojewodą zachodniopomorskim. Uchwały o przyznaniu komunalnego lokum są też niezbędne w procedurze wydania wizy krajowej w celu repatriacji. – Jest to już kolejne pokolenie, które czuje, że ich dziadkowie byli Polakami, którzy zostali zesłani do Kazachstanu – mówi Piotr Jedliński, prezydent Koszalina. – Do Koszalina wracają całe rodziny, dzięki temu repatrianci łatwiej sobie radzą. Zaczynają nowe życie, w innych realiach i przepisach. Część repatriantów, którzy przyjechali na początku roku do Koszalina, już znalazła pracę. Pozostali muszą jeszcze poprawić język polski – dodaje prezydent.

We wtorek, 5 lipca, dzieci z zespołu ludowego TPD ,,Zaciszaki” miały niezwykłą okazję wystąpić dla podopiecznych z Warsztatów Terapii Zajęciowej i dla alpak. Nie zabrakło dobrej zabawy, śpiewu, wspólnych tańców i pysznego, domowego jedzenia przygotowanego przez właścicielkę ekologicznego gospodarstwa.

Przebywanie ze zwierzętami ma dobroczynny wpływ na człowieka. Doskonale działa przede wszystkim na osoby chore, z niepełnosprawnościami oraz starsze. Czworonożni przyjaciele nie oceniają nas po wyglądzie, lecz akceptują takimi, jakimi jesteśmy. Zachowują się naturalnie i dzięki temu ludzie w ich otoczeniu również reagują spontanicznie. Sympatyczne zwierzęta o miękkim futerku wywołują uśmiech, pozwalają się zrelaksować i dostarczają wytchnienia. O tym, jak pomocna może być alpakoterapia połączona z muzykoterapią, przekonać się mogły dzieci z TPD oraz podopieczni Warsztatów Terapii Zajęciowej. – Dzisiaj przyjechaliśmy na Sosnowe Wzgórza do Sierakowa Sławieńskiego. Ten dzień spędzamy pod hasłem integracja, nasze dzieci z TPD miały okazję spotkać się z osobami z Warsztatów Terapii Zajęciowej – opowiada Beata Gidaszewska z ,,Zacisza”. – W otoczeniu pięknego lasu, daliśmy koncert naszego zespołu ludowego. To, co bardzo mnie cieszy, to fakt, że nasze dzieci z TPD są otwarte na inność ludzi. Wszyscy tutaj byliśmy na równi. Każdy dobrze się bawił, śpiewał i tańczył, bez stereotypów. Myślę, że rodzice powinni wziąć przykład z nas i wybierać się w różne miejsca, gdzie można spotkać różnych ludzi, czy to są ludzie z innego kraju, chorzy, z niepełnosprawnościami, ludzie inni trochę od nas, myślę, że to jest bardzo ważne, bo wtedy dzieci będą otwarte na inność i na wszystkich dookoła – dodaje.

30 czerwca, w 101. rocznicę urodzin Henryki Rodkiewicz, Teatr Propozycji „Dialog” zaprosił na nostalgiczny, pełen wspomnień wieczór poświęcony legendarnej założycielce koszalińskiej sceny rapsodycznej. Nastrojowe spotkanie, prowadzone przez wiceprezesa STP „Dialog” Waldemara Miszczora, zostało zwieńczone artystyczną niespodzianką – premierą zrealizowanego przez „Dialog” filmu dokumentalnego „Pustka i światło. O nieistniejących synagogach na Pomorzu”.

Pełną wzruszeń wyprawę do czasów dawno już minionych rozpoczęła prezentacja fragmentów programów – „Z Muzami na ty” i „Aktualności kulturalne, czyli radiowy koszaliński Pegaz”, odnalezionych w archiwum Polskiego Radia Koszalin. A był to czerwiec 1964 roku. Wówczas młodziutka koszalinianka Kasia Sobczyk święciła triumfy na opolskiej scenie, a nieco starsza, charyzmatyczna dama z Koszalina podsumowała sześć lat istnienia powołanego przez siebie Teatru Propozycji „Dialog”. Była więc niepowtarzalna okazja, by posłuchać głosu Henryki Rodkiewicz: – Minione lata prowokują do zadumy – powiedziała. – Myślę, że „zrosiliśmy” się już z Koszalinem i z ziemią koszalińską. Staramy się uczestniczyć w życiu kulturalnym naszego miasta, i w ubiegłym, 1963, roku zaproponowaliśmy koszalińskiej publiczności aż 32 teatralne wieczory. Nasz najnowszy program, którego premiera odbędzie się 12 czerwca, oparty jest na wypracowaniach dzieci i młodzieży szkół podstawowych i ogólnokształcących z Koszalina i województwa, Uczniowie napisali wypracowania na temat „Rośliśmy razem ziemią koszalińską”. To są bardzo ciekawe materiały, więc przeniesiemy je na scenę, Oprawę plastyczną spektaklu stanowią prace dzieci z koszalińskiego Ogniska Plastycznego.

Wakacje to czas swobody i wolności. Niestety, najczęściej latem zapominamy o bezpieczeństwie. Uważamy, że skoro jesteśmy na wakacjach, to należy nam się wszystko od życia. Bardzo łatwo wtedy o tragedię. O tym, jak bezpiecznie spędzać wakacje, opowiada Dominik Cichosz z Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej ,,GryfMed”.

Do jakich wezwań latem są najczęściej wzywani ratownicy medyczni?
– Najczęściej turyści wzywają nas do odwodnień, bóli głowy. Wyjazdy pogotowia w sezonie są trzykrotnie częstsze niż w ciągu roku. Miejscowości nadmorskie są oblegane przez turystów. Ci, niestety, nie są dostatecznie wyedukowani na temat tego, co mogą zrobić podczas np. bólu brzucha czy głowy. W sezonie wakacyjnym zaczyna się również jeżdżenie do ludzi podtopionych. To też taka czarna plaga wakacji. U nas w miejscowości Darłówko trochę się to uspokoiło, po tej nieszczęsnej tragedii, kiedy utopiła się trójka dzieci. Mam wrażenie, że ludzie zaczęli myśleć. Jednak mimo wszystko zdarzają się nadal podtopienia tym, którzy nie przestrzegają regulaminu korzystania z kąpieliska.

Mamy szczęście – można powiedzieć. W Koszalinie istnieje jedno z 41 centrów zdrowia psychicznego. To oznacza, że ludzie doświadczający kryzysu psychicznego mogą otrzymać pomoc niejako „z marszu”. Ale jest też łyżka dziegciu – program pilotażowy, który prowadzi w naszym mieście Środkowopomorskie Centrum Zdrowia Psychicznego „Medison”, wkrótce dobiegnie końca. A to oznacza, że jest konieczne wprowadzenie takich działań systemowych, które zapewnią każdemu potrzebującemu odpowiednią opiekę. Wyrazem solidarności z tymi, którzy borykają się z psychicznym kryzysem, w kilku miastach kraju, także w Koszalinie, był Marsz Żółtej Wstążki.

Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie przy udziale kilku innych instytucji przeprowadził ogólnopolskie badanie stanu zdrowia psychicznego społeczeństwa. Wzięło w nim udział 15 tysięcy losowo wybranych mieszkańców Polski. Wynik? Co czwarty z nich doświadczał, doświadcza lub doświadczy niebawem psychicznego kryzysu. – Ta liczba to wynik badań sprzed pandemii, w tej chwili prowadzone są kolejne i wszyscy podejrzewamy, że tych osób będzie dużo, dużo więcej i z powodu pandemii, i z powodu obecnego kryzysu wojennego – mówi Izabela Ciuńczyk, dyrektor Centrum Zdrowia Psychicznego.

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.

Ok Odmawiać