Diecezja koszalińsko-kołobrzeska obchodzi w tym roku pół wieku istnienia. Częścią obchodów jubileuszu jest zakończenie synodu diecezjalnego, który ma pokazać, w jakim kierunku mają podążać różne stany Kościoła. Po raz pierwszy w historii diecezja ma biskupa koadiutora, a na jej terenie przebywają tysiące uchodźców wojennych. To sprawia, że święta Wielkiej Nocy są w tym roku wyjątkowe.

W ostatnich tygodniach Polacy dają dowód chrześcijańskiej miłości, otwierając się na ofiary wojny w Ukrainie tak, jak Jezus otwierał się na wszystkich cierpiących, szukających u niego pomocy. – On sam otworzył się na innych najmocniej, jak się dało – rozpościerając na krzyżu swe ręce, oddając za nich życie – podkreślał ks. bp Edward Dajczak, ordynariusz diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, na przedświątecznym spotkaniu z dziennikarzami. – Krzyż Jezusa to dowód Jego miłości do człowieka. On przychodzi do nas z tą miłością w każdej sytuacji historycznej.

3 kwietnia liczna publiczność zgromadzona w kinie Kryterium miała okazję obejrzeć niezwykły spektakl – premierę baśniowego widowiska „Za króla Ćwieczka” napisanego przez Władysława Turowskiego podczas pobytu autora w oficerskim obozie jenieckim w Woldenbergu. Spektakl był wydarzeniem charytatywnym – środki zebrane ze sprzedaży cegiełek zostały przeznaczone na leczenie i rehabilitację Maciusia Grzybowskiego, podopiecznego Fundacji „Pokoloruj świat”.

Barwne, roztańczone, rozśpiewane i znakomicie zagrane przedstawienie oparte zostało na klasycznych polskich legendach i wyreżyserowane przez synową autora Ewę Turowską. A uniwersalny, występujący we wszystkich baśniach świata temat, czyli odwieczna walka dobra ze złem, został przedstawiony w niezwykle atrakcyjnej formie. Warto więc podkreślić sceniczny rozmach nawiązujący do musicalowych tradycji, efektowną scenografię i bajecznie barwne sceniczne kostiumy, znakomitą muzykę nowocześnie zaaranżowaną przez Macieja Osadę-Sobczyńskiego oraz widowiskowe układy choreograficzne z dostojnym polonezem na czele, opracowane przez Bernadettę Durbacz i Attabeirę German de Turowski. Magiczny klimat widowiska podkreślały także prezentacje multimedialne, przygotowane przez przez Marcina Świerczyńskiego, oraz sugestywna gra świateł.

Na koniec marca w koszalińskim systemie zgłoszonych zostało ponad 800 dzieci z Ukrainy w wieku od 3 do 18 lat. Większość z nich trafi lub trafiło do oddziałów przygotowawczych, które powstały w kilku placówkach. Te, które posługują się językiem polskim, rozpoczęły lekcje w klasach z polskimi rówieśnikami.

Na stronie internetowej: www.koszalin.pl/pl/content/formularz-zgloszeniowy-dziecka-uchodzcow-przybylych-z-ukrainy można zgłosić dziecko urodzone najpóźniej w 2015, aby zapewnić mu wypełnianie obowiązku szkolnego. Do tej pory Ukraińcy, którzy przyjechali do Koszalina po 24 lutego, zgłosili w systemie 500 dzieci, które mają chodzić do szkoły podstawowej i ok. 120 dzieci, które powinny uczęszczać do szkół ponadpodstawowych. Rodzice dzieci w wieku przedszkolnym też mogą zgłosić swoje pociechy przez ten formularz, ale miasto nie gwarantuje znalezienia dla nich miejsc w publicznych przedszkolach. Osobne grupy dla ukraińskich maluchów powstały w Przedszkolu nr 7 i Przedszkolu nr 19. Pierwszeństwo w przyjęciu do placówki mają dzieci rodziców, którzy potwierdzą, że pracują, a więc muszą zapewnić opiekę swoim pociechom.

Mieszkańcy osiedla Rokosowo, sięgającego do cmentarza, mają powody do radości. W sobotę, 9 bm. linia autobusowa nr 20 po ponad rocznej przerwie ponownie połączy dwie części tej dzielnicy miasta. Pojedzie za to inną, wydłużoną trasą.

O to, aby wprowadzić autobus kursujący między nową a starą częścią Rokosowa, sięgającego niemal do Kretomina, mieszkańcy walczyli wiele lat. W końcu udało się i w lipcu 2019 autobusy linii nr 20 zaczęły wozić pasażerów od ul. Sianowskiej do ul. Gnieźnieńskiej. Jednak kursy, według wielu mieszkańców, nie odpowiadały ich zapotrzebowaniu. Prowadzone też były burzliwe debaty odnośnie do trasy nowej linii. Mieszkańcy byli podzieleni, czy powinna przejeżdżać przez ul. Jabłoniową, przy której mieści się Szkoła Podstawowa nr 3, czy ją omijać.

– To wielka radość i dziękujemy Bogu za to, co się stało – tak otwarcie nowego namiotu przy Domu Miłosierdzia skomentował ks. Radosław Siwiński, prezes stowarzyszenia, prowadzącego placówkę. – Bóg nawet z czegoś złego wyprowadzi dobro. Doświadczyliśmy tego na własnej skórze.

Przed koszalińskim Domem Miłosierdzia przez wiele miesięcy stał letni namiot, który zniszczyła styczniowa wichura. Tam, przed pandemią, osoby potrzebujące mogły każdego dnia zjeść ciepły obiad. W pandemii było to miejsce wydawania suchego prowiantu. Dzięki hojności wielu osób prywatnych i firm, mieszkańcy i wolontariusze Domu Miłosierdzia postawili większą i silniejszą konstrukcję.

Wojewódzki Urząd Pracy w Szczecinie ogłosił konkurs na projekty ukierunkowane na niwelowanie zdrowotnych czynników ryzyka w miejscu pracy, w tym z zakresu ergonomii pracy oraz przekwalifikowanie pracowników pracujących w warunkach negatywnie wpływających na zdrowie "Działanie 6.8 Wdrożenie kompleksowych programów zdrowotnych oraz przedsięwzięć zapobiegających istotnym problemom zdrowotnym regionu oraz dotyczących chorób negatywnie wpływających na rynek pracy, ułatwiających powroty do pracy", umożliwiających wydłużenie aktywności zawodowej oraz zwiększenie zgłaszalności na badania profilaktyczne Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Zachodniopomorskiego 2014-2020.

Kto może składać wnioski?
Pracodawcy z obszaru województwa zachodniopomorskiego, z wyłączeniem dużych przedsiębiorstw.

Historia tego obiektu jest niezwykle interesująca, ale też, niestety, typowa dla starych budynków, które z trudem daje się dostosować do innych celów niż te, dla których powstały. Ten zbudowano w 1929 roku.

Bywał czas, w którym tętniło tu życie kulturalne i społeczne. Zwarty, zgrabny budynek, nakryty czerwoną dachówką najlepsze lata ma już chyba za sobą. Od kilkunastu lat stoi pusty i po prostu niszczeje. A przyjrzeliśmy się tym razem kompletnie zapomnianemu obiektowi przy obecnej ul. Orlej 2a. Zacznijmy od arcyciekawej genezy powstania budynku. Nie był to kościół, zbór ani nawet gasthaus, co sugeruje jego bryła i jak myśli wielu koszalinian. Istotnie, może te budowle przypominać, ma bowiem podłużny kształt, obudowany jest „nawami”, z jednej strony ma duże okna, z drugiej – bulaje. Architekt trochę poszalał przy projekcie, ale powstał dość ładny obiekt. Wnętrze to głównie duża sala oraz sporo niedużych pomieszczeń. W zasobach Archiwum Państwowego zachowały się dokumenty dotyczące posesji przy ul. Bublitzerstrasse 71 (obecnie H. Modrzejewskiej 71) oraz tego obiektu stojącego niemal w jej środku. Ulicy Orlej nie było, została utworzona po 1945 roku, biegnie lewą stroną posesji. Sama zaś posesja jest dzisiaj podzielona na małe kawałki. Jakie było jej przeznaczenie? W księdze budynkowej dotyczącej tego adresu jest mnóstwo wpisów zaczynających się od 1910 roku i pokazujących, że wciąż tam coś dobudowywano, przebudowywano – szopy, garaże, kuchnie, pralnie, budynki mieszkalne. Prace prowadzono przede wszystkim w latach 1927-30. W 1929 wpisano nowy budynek nazwany Turnhalle, czyli hala gimnastyczna. I to jest nasz obiekt. Jeszcze w 1944 roku dopisano, zbudowane gdzieś obok, toalety.

Mimo że najpierw krytykowali i byli przeciw przeniesieniu Centrum Organizacji Pozarządowych do budynku po dawnym MOPS przy ulicy Podgórnej, to z dnia na dzień zmienili swoje zdanie. Radni Koalicji Obywatelskiej poparli inicjatywę, która otwiera drogę do stworzenia nowego domu dla koszalińskich organizacji pozarządowych.

Pracownia Pozarządowa to jedno z najbardziej zasłużonych stowarzyszeń w Koszalinie. Ponad 20 lat wspiera inne organizacje m.in. przy rejestracji i sprawach formalnych. Otwiera niejako parasol ochronny na tzw. trzeci sektor w Koszalinie. Integruje środowisko, organizując Koszaliński Dzień Organizacji Pozarządowych czy Festiwal Organizacji Pozarządowych. Od 2018 roku prowadzi w swojej siedzibie przy ulicy Dworcowej Centrum Organizacji Pozarządowych. Koszalińskie stowarzyszenia i fundacje mogą np. zorganizować w centrum zebranie lub szkolenie, skorzystać z drukarki i ksero oraz z biblioteki. Niestety, przestrzeni jest bardzo mało. Siedziba przy ulicy Dworcowej ma 160 metrów kwadratowych, z czego połowa to biura Pracowni Pozarządowej, a druga połowa jest użyczana innym organizacjom. Sala do zebrań jest stale zajęta, bo chęć skorzystania z usług COP przewyższa możliwości lokalowe. Stad też prezesi Pracowni Pozarządowej wyszli z inicjatywną, aby Centrum Organizacji Pozarządowych przenieść do większego lokalu, gdzie koszalińscy społecznicy znaleźliby przestrzeń na swoje działania i biura. Łukasz Cieśliński i Monika Widocka zaproponowali prezydentowi, aby ten przekazał im na 30 lat prawo do użytkowania nieruchomości po dawnym MOPS przy ulicy Podgórnej. Jednocześnie Pracownia Pozarządowa zobowiązała się do znalezienia środków potrzebnych do remontu tego stojącego od kilku lat i niszczejącego obiektu. Sprawa stanęła na Komisji Gospodarki Komunalnej, w której większość głosów ma Koalicja Obywatelska. Opinia komisji miała być wiążąca.

Pandemia uniemożliwiła koszalińskim amazonkom, czyli paniom walczącym z nowotworem piersi, świętowanie w zeszłym roku jubileuszu 25-lecia. Cieszą się jednak, że znowu mogą się regularnie spotykać i dzielić swoimi doświadczeniami nie tylko dotyczącymi choroby.

Obecnie Stowarzyszenie Koszaliński Klub „Amazonka” liczy ok. 200 osób, ale najbardziej aktywna jest połowa z nich. Wiele pań kontaktuje się z organizacją po usłyszeniu diagnozy o nowotworze piersi, jednak potem się wycofują. Wiedzą jednak, że w razie potrzeby mają z kim porozmawiać, wymienić doświadczenia o leczeniu, dopytać o sposoby terapii.
W siedzibie stowarzyszenia przy ul. Morskiej 9 Amazonki spotykają się z psychologiem, kosmetyczką, wizażystką. Mają tam potrzebny sprzęt rehabilitacyjny, bo po operacji panie dotyka problem z usprawnieniem ręki po stronie operowanej, więc potrzebują stałego usprawniania. Mogą wymienić się nie tylko doświadczeniami dotyczącymi choroby, ale wielu innych spraw.

Początek wiosny to także początek budowy mostów w ciągu al. Monte Cassino. Wykonawca robót ma czas do końca roku na ich finalizację. Obawy o terminowe zakończenie prac budzi wojna w Ukrainie, bo to duży producent stali, podobnie jak Rosja, która napadła na naszego wschodniego sąsiada. Rozebrany w zeszłym roku wiadukt został wybudowany w 1971 r. i liczył około 220 metrów. Kosztował 35 starych milionów zł.

Prace w formule zaprojektuj i wybuduj wykonuje konsorcjum firm Intop Skarbimierzyce i Intop Warszawa. Wyburzenie i budowa nowego wiaduktu kosztować będzie 35,9 mln zł, z czego 24 mln zł pochodzą z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych. Wiadukt, który powstanie nad ul. Dąbrowskiego i ul. Batalionów Chłopskich, będzie miał konstrukcję płytowo-belkową. Przejazdy dużych pojazdów, zwłaszcza TiR-ów, mają być mniej uciążliwe dla mieszkańców.

Przypominanie o dokonaniach pierwszego marszałka Polski Józefa Piłsudskiego i nauka patriotyzmu to zadania piłsudczyków. W dniu jego imienin (19 marca) w Muzeum Obrony Przeciwlotniczej miały miejsce uroczystości z okazji 10. rocznicy powstania Okręgu Środkowopomorskiego Związku Piłsudczyków RP.

W placówce znajduje się galeria historyczna poświęcona Józefowi Piłsudskiemu i Związkowi Piłsudczyków RP – Okręgowi Środkowopomorskiemu.
– Piłsudczycy to nasi przyjaciele – zaznacza Paweł Pawłowski, dyrektor Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie, którego filią jest Muzeum Obrony Przeciwlotniczej. – Jesteście dla nas ważni. Czujcie się tu jak u siebie w domu. Cieszę się, że po długiej przerwie możemy znowu spotkać się osobiście, bo wszyscy takich spotkań potrzebujemy.

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.

Ok Odmawiać